Henriëtte wist al vroeg dat zij met kinderen wilde werken. Op haar zestiende begon zij haar opleiding tot ‘bewaarschoolhoudster’. Bewaarscholen waren kinderdagverblijven voor peuters vanaf twee jaar. In die tijd waren dat meestal ongezellige plekken zonder ruimte om te spelen of te knutselen. In 1902 opende Henriëtte ‘Cornelia’: een kleuterschool waar het vrolijk houden van kinderen het allerbelangrijkst was. Dat werd heel vooruitstrevend gevonden.

De Crèche

In 1926 werd Henriëtte aangesteld als directrice van de Crèche op de Plantage Middenlaan. In 1942 vond een grote verandering plaats: vanaf juli van dat jaar werd de Hollandsche Schouwburg tegenover de Crèche gebruikt als deportatieplaats voor in Nederland wonende Joden. Vanaf oktober moesten kinderen tot dertien jaar oud hun deportatie afwachten in de Crèche. Drie keer per week moesten de medewerkers kinderen herenigen met hun ouders, de zogenaamde 'transportavonden’. Daarna werd het hele gezin naar Westerbork gedeporteerd. Ze wisten niet dat ze daarvandaan verder naar vernietigingskampen gedeporteerd zouden worden.

Ontsnappingen

De directeur van de Hollandsche Schouwburg, Walter Süskind, legde in januari 1943 contact met de niet-Joodse verzetsman Joop Woortman. Samen met Directrice Pimentel zorgden zij voor ontsnappingsroutes voor kinderen uit de Crèche. Eerst werden vooral baby's in tassen de Crèche uit gesmokkeld. Op het Centraal Station werden ze meegenomen door verzetsmensen. Die zorgden voor onderduikplaatsen buiten Amsterdam. Later werden ook andere smokkelmethoden toegepast: kinderen ontsnapten via aangrenzende gebouwen en tuinen of 'verdwenen' tijdens wandelingen. Ongeveer 600 kinderen zijn op deze manier gered.

Arrestatie

Op 23 juli 1943 werden 38 medewerkers en 70 kinderen opgepakt in de Crèche, ook Henriëtte. Diezelfde nacht vertrok de trein naar doorgangskamp Westerbork, waar zij enkele weken bleef. Op 14 september moest ze mee met de deportatietrein naar Auschwitz. Daar is zij hoogstwaarschijnlijk direct na aankomst vermoord.